Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Θα σας πω ένα παραμύθι...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία, που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ, βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τόση ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε απορημένη η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθειά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Όνειρα γλυκά...

18 σχόλια:

  1. Πολύ καλό!Μπράβο! Μετά απο αυτό το παραμύθι σίγουρα θα έχουμε όνειρα γλυκά!
    Καλή σου νύχτα!

    Ε.Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. katerina mou your story is so true...time heals ....time tell you things too....time is what we all need. Time to laugh time to cry time to reflect...time to share with friends....I have time for you.xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. απιθανο κατερινα μου και ποσο σοφο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι Κατερίνα! Μόνο ο χρόνος είναι γιατρός, μόνο ο χρόνος δείχνει τι πραγματικά είμαστε και πόσο αγαπάμε, πόσο αντέχουμε! Κι όπως το φως του ήλιου δεν μπορεί τίποτα να κρύψει, έτσι και ο χρόνος όλα κάποια μέρα θα τα βγάλει από την κρυψώνα τους. Εγώ θα θυμηθώ κάποια λόγια της γιαγιάς μου: εκεί που ήσουν ήμουνα κι εκεί που είμαι θα ρθεις. Γι αυτό πρέπει να σεβόμαστε πως νιώθει κάποιος και την κατάσταση που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή, γιατί σε αυτή τη ζωή όλα ανατρέπονται κι εκεί που γελάμε με σιγουριά, ότι καλά είμαστε, εκεί παίρνουμε μια γλίστρα στην κατηφόρα και δεν ξέρουμε από πού μας ήρθε…Συγγνώμη αν πλατειάζω. Όλοι μας έχουμε βρεθεί ή είμαστε σε αυτό το νησί που βουλιάζει και περιμένουμε τον χρόνο να μας βοηθήσει! Όλοι οι άλλοι απλά προσπερνάνε δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όμορφη η αλληγορία σου!
    Είναι αλήθεια ότι την αγάπη την παραπετούν οι περισσότεροι, γιατί τη θεωρούν δεδομένη και δίνουν όλο το βάρος στα δευτερεύοντα. Αρκεί να μπορέσουν να καταλάβουν κάποτε ότι είναι το πολυτιμότερο δώρο στη ζωή μας. Έστω και αργά. Δυστυχώς όμως δεν αισιοδοξώ πως θα γίνει κάτι τέτοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό είναι η αλήθεια.. ο χρόνος βοηθάει... δεν φτανει να λεμε στον άλλο οτι τον αγαπάμε...πρέπει να το δείχνουμε κιολας, να φαίνεται στις πράξεις μας...και αυτό με τον καιρό θα φανεί αν η αγάπη θα δυναμώσει, θα αντέξει και θα σωθεί.... αν και η αγάπη πάντα υπάρχει και βρίσκει το δρόμο της...
    σ'αγαπώ πολύ...μια γλυκιά καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΜΠΡΑΒΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ!!!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κατερινα δεν σε ξερω ομως θελω να σου πω εχουμε αναγκη να πιστεψουμε και να νιωσουμε τον χρονο βοηθο σε δυσκολες τραυματικες στιγμες.με την αγαπη που αισθανθηκαμε και την αγαπη δικων μας ανθρωπων καποια στιγμη ισως ο πονος...τι να πω δεν ξερω περα απο το οτι να δινουμε αγαπη οταν εχουμε τους ανθρωπους μας κοντα εστω και με ασυμαντες αφορμες μην αφηνουμε τον χρονο να κυλα να γλιστρα βουλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κατερίνα μου,άσε τον χρόνο να σε βοηθήσει,είναι ο μόνος που μπορεί.Εμείς είμαστε εδώ για 'σένα,μόλις περάσουν τα γκρίζα σύννεφα θα δεις που ο ήλιος θα ξανά έρθει και θα σου χαμογελάσει.
    Μια μεγάλη-μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά από εμένα!!!
    Όνειρα γλυκά και σε 'σένα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα τι γλυκιά που είσαι!!!
    Τι όμορφα λόγια!
    Να είσαι καλά Κατερινάκι όνειρα γλυκά και σε σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αχουυυυυυυυ τι τελειο που ειναι αυτο!!!! και ποσο ποσο δικιο εχεις!!!!!!! να εισαι καλα ευχομαι και τα δυσκολα θα περασουν και θα ερθουν πολυ καλυτερες μερες... σε αγαπαω πολυ πολυ και να ξερεις οτι η σκεψη μου ειναι κοντα σου.. πολλα πολλα φιλακια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατερίνα είσαι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Εύχομαι ο χρόνος να σε βοηθήσει να γιατρέψεις τις πληγές σου. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κατερίνα πολύ όμορφο το παραμύθι σου!Θελω να ελπίζω ότι σε μια ζωή και έναν άνθρωπο όλα χωράνε και υπάρχει πάντα χώρος για αγάπη.Ίσως όχι την αγάπη που ζητάμε και κάποια άτομα δε μας δίνουν αλλά πάντα υπάρχει αγάπη,από φίλους,οικογένεια,κατοικίδια και πάνω απ' όλα και η πιο σημαντική η αγάπη προς τον ίδιο μας τον εαυτό!Αγάπα τον εαυτό σου και ποτέ δε θα είσαι μόνη!!Και όταν αισθάνεσαι μόνη,υπάρχει πάντα το ίντερνετ και οι φίλοι ;)

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ σοφό! Και συμφωνώ με την Ελευθερία! Και αγάπη να υπάρχει, ο χρόνος θα δείξει αν θα αντέξει...πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή