Εξαφανίστηκα...

.... έχω χαθεί από τους πάντες και τα πάντα... αλλά για ωραίο λόγο!
Αύριο το πρωι αναχωρώ για την πόλη του φωτός, το Παρίσι!
Πάω για ξεκούραση, για να παρακολουθήσω ένα καταπληκτικό γεγονός-σεμινάριο, για να ξαναγίνω παιδί, να σκεφτώ πιο καθαρά, να χαθώ στα σοκάκια στη Μονμάρτη, να περπατήσω και να κάνω βόλτες στις όχθες του Σηκουάνα χαζεύοντας την Παναγία των Παρισίων και να βρω τον εαυτό μου!
Θα σας δω σε 10 μέρες!

Το ταξιδιάρικο ημερολόγιο...

... μετά από ένα κουραστικό, αλλά όμορφο και γεμάτο - από τη Θεσσαλονίκη- αναμνήσεις, ταξίδι, έφτασε πριν μια βδομάδα στα χέρια μου και χτες προσγειώθηκε και στο καταπράσινο νησί της Σάμου.
Η καταπληκτική ιδέα της νεραιδένιας Ελένης πήρε σάρκα και οστά και το ημερολόγιο γεμίζει με χρώματα, αγάπη, φιλιά, λουλούδια, χαμόγελα, φαντασία, τέχνη, ελπίδα και ταξιδεύει μέρα νύχτα, περνά πάνω από γαλάζιες θάλασσες, ξαποσταίνει σε καταπράσινα δάση και ξεκουράζεται στον ήλιο, αγναντεύοντας την ομορφιά!
Θα σας πω μόνο ένα πράγμα... ... εθίστηκα!
Αρχικά μόλις το έλαβα, παρότι είχα στο μυαλό μου τι ήθελα να φτιάξω, προβληματίστηκα, γιατί δεν ήξερα πως να ξεκινήσω... Χμ, καλά λένε κάθε αρχή και δύσκολη! Μετά όμως πραγματικά ελευθερώθηκα, λύθηκαν τα χέρια μου, έλαμψαν τα μάτια μου, φωτίστηκε το πρόσωπό μου.
Ένιωσα ανάλαφρη, αλλά και γεμάτη, προβληματισμένη, αλλά και αισιόδοξη...
υπέροχα συναισθήματα να με κατακλύζουν... και απλά αφέθηκα στη μαγεία της δημιουργίας!!!!

Είμαι σίγουρη πως θα μου γίνει αγαπημένη συνήθεια η τέχνη του ημερολογίου ή art journaling!
Θα ξεκινήσω κι εγώ το δικό μου τετραδιάκι... σύντομα, όμως μέχρι τότε δείτε τι έφτιαξα ;-)

Η αγαπημένη μου λεπτομέρεια... το αληθινό δάκρυ...

Στολισμός βάπτισης

Έκανε και ο Νοέμβρης την εμφάνισή του εδώ και μερικές μέρες και κάτι μου λέει ότι θα είναι πολύ ξεχωριστός ;-)

Δεν πιστεύω να σας έλειψα; Είχα πέσει με τα μούτρα στη δημιουργία τις εβδομάδες που μας πέρασαν και το βλέπετε...!
Η δημιουργία είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία, αυτή και τα ταξίδια... νομίζω σε κάνουν άλλο άνθρωπο... σε μεταμορφώνουν και σε κάνουν να βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, πιο αντικειμενικά, πιο αισιόδοξα, πιο σφαιρικά, πιο όμορφα...

Την προτελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, στόλισα τη βάπτιση της όμορφης Μαρίνας!
Η ιδέα, μου είχε κολλήσει από την άνοιξη, όταν είδα κάτι, σε ένα παραμυθένιο μαγαζί στο Ηράκλειο της Κρήτης και, με αφορμή τη βάπτιση, ήρθε η στιγμή της υλοποίησης.
Επιστράτευσα φύλλα αλουμινίου, ψαλίδι μετάλλου, λίμες, σμαλτοχρώματα, μπόλικο glitter, κορδέλες, τούλια και αγάπη και ιδού το αποτέλεσμα.
Τα νεραιδοπριγκιπένια κοριτσάκια στόλισαν με χάρη τα τραπέζια στο χώρο της δεξίωσης ρίχνοντας άφθονη νεραιδόσκονη στους καλεσμένους.
Το βιβλίο ευχών κορώνα (Σφραγιδομανία ευχαριστώ πολύ) έλαμπε και προσκαλούσε τους καλεσμένους να γράψουν όμορφες ευχές και όνειρα για τη νεοφώτιστη, ενώ τα ζαχαρωτά και οι καραμελίτσες έκαναν τις ευχές ακόμα πιο γλυκές και μελένιες!

Μαρίνα να είσαι πάντα γερή και η ζωή σου
να είναι ένα αληθινό παραμύθι
γεμάτο ομορφιά, ευτυχία, αγάπη και όνειρα!!!

Θα σας πω ένα παραμύθι...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία, που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ, βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τόση ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε απορημένη η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθειά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Όνειρα γλυκά...

Βιβλίο ευχών για γάμο

Καλημέρα!
Έφτιαξα αυτό το βιβλίο ευχών για το γάμο του Ηλία και της Αλεξάνδρας σε τόνους του ιβουάρ, του λευκού και του ασημί. Διακόσμησα τις εσωτερικές σελίδες μόνο με σφραγίδες, τις οποίες έκανα θερμή ανάγλυφη αποτύπωση με ασημί σκόνη.
Το τραπέζι που φιλοξένησε το βιβλίο στολίστηκε λιτά, με μια σύνθεση από το γάμο, ρύζι και κουφετάκια.

Ηλία και Αλεξάνδρα να κρατάτε πάντα ο ένας το χέρι του άλλου,
να θυμάστε πως η αγάπη θέλει δύο,
τους θέλει μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα,
να μοιράζονται, να συζητούν, να κατανοούν ο ένας τον άλλο
και πάνω απ' όλα να παλεύουν σε καθημερινή βάση
για να την κρατήσουν ζωντανή!