Αγαπώ... ...

... τη θάλασσα, όταν είναι γαλήνια, όταν είναι φορτουνιασμένη, όταν σουρουπώνει, όταν ξημερώνει, όταν σκύβω για να μαζέψω τους θησαυρούς της, όταν με αγκαλιάζει που κολυμπάω στο βυθό της, όταν...
... τα λουλούδια, την μυρωδιά που σου χαρίζουν χωρίς λόγο, τα χρώματα τους, τις δροσοσταλίδες που παίζουν με τις πρωινές αχτίδες του ήλιου πάνω στα καταπράσινα φύλλα τους
... τα χρώματα των 4 εποχών, το λευκό του χιονιού, το πράσινο των ανοιξιάτικων χωραφιών, τις κατακόκκινες παπαρούνες, το γαλάζιο του ουρανού και το χρυσάφισμα του ήλιου πάνω στα στάχυα, τα κατακόκκινα και πορτοκαλένια φθινοπωρινά φύλλα...
... τους "δικούς" μου ανθρώπους
... την αλήθεια, τόσο μα τόσο πολύ!
... να δημιουργώ
... να ταξιδεύω
... να ξαφνιάζω τους πάντες με τις σκέψεις και κυρίως τις πράξεις μου
... τώρα τελευταία τον εαυτό μου, γιατί είναι ο μόνος που έχω... ...
... δυνατά, χωρίς τέλος, χωρίς περιορισμούς και χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα!

Στο παιχνίδι αυτό με προσκάλεσαν πολλές αγαπημένες φίλες που έχασα το λογαριασμό... και δεν μπορώ να τις αναφέρω. Καθυστέρησα πολύ να παίξω...
Δεν ξέρω αν με θέλετε ακόμα να παίξουμε, αλλά κάποιες φορές η ζωή μπαίνει στο δρόμο σου και σου βάζει αξεπέραστα εμπόδια... Προσπάθησα να δείχνω δυνατή και να αντιπαρέρχομαι ότι συνέβαινε, όχι πάντοτε με επιτυχία... Δεν νιώθω ακόμα έτοιμη να μιλήσω γι ' αυτό... Θέλω να δώσω χρόνο στον χρόνο...

Αυτή τη στιγμή αυτό που χρειάζομαι και πιστεύω ότι θα μου κάνει το μεγαλύτερο καλό είναι να ξαναπιαστώ με τα χαρτιά μου, να βρω τα λουλουδάκια μου, τις σφραγίδες μου και να δημιουργήσω... Έχουν περάσει πολλοί μήνες από την τελευταία μου δημιουργική ανάρτηση και παρ' ότι εκείνη την περίοδο έφτιαξα κάποια πραγματάκια, οι καταστάσεις δεν μου επέτρεψαν να τα αναρτήσω...

Σκέφτομαι ότι δεν θα αφήσω άλλο την κατάσταση να με καταβάλει, αλλά θα της δείξω ότι το χαμόγελό μου θα τη νικήσει... ...
η ζωή όπως και να 'χει συνεχίζεται!