Μια μικρή έκπληξη...

που ετοίμασα για τα κορίτσια που ξαναείδα ή πρωτογνώρισα στο crop!
Δεν ήθελα να το αναρτήσω πριν τους το δώσω, όμως τώρα μπορείτε να δείτε τι ετοίμασα ;-)
Χάρηκα τόσο πολύ που σας γνώρισα /είδα όλες!!!! Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!

Τα γούρια έχουν εντελώς συμβολική σημασία... ... ....
Κορίτσια εύχομαι σε όλες μας: "Η νεράιδα της δημιουργίας και της έμπνευσης να είναι πάντα κοντά μας, να κρατά το κλειδί για να βρίσκουμε χρόνο να φτιάχνουμε συνθέσεις που να αντέχουν στο χρόνο, τα ψαλίδια μας να κόβουν υπέροχα χαρτιά και να στολίζουμε τις αναμνήσεις μας με πεταλούδες, λουλούδια, αγάπη και καρδούλες, αστεράκια μα και πολύχρωμες χάντρες!"

Για την τρύπια πεντάρα δεν χρειάζεται να πω τίποτα.... καθώς όλες έχετε καταλάβει ότι δεν μας μένει φράγκο, μιας και όλα τα ξοδεύουμε σε καινούργια υλικά.
Εύχομαι πάντως να έχουμε μπόλικες πεντάρες, δεκάρες, ευρώ να αγοράζουμε ότι μας αρέσει!!!!

Φωτογραφίες από το υπέροχο Σάββατο, που περάσαμε, το βράδυ από το σπίτι... και ίσως και ένα μικρό video, θα βάλω τα δυνατά μου, μιας και η σχέση μου με την τεχνολογία δεν είναι και η καλύτερη!

Έφτασε ο καιρός

... για το μεγάλο πρώτο crop, που θα γίνει αύριο!

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ την Ειρήνη και όλους όσοι βοήθησαν για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση με όλους εμάς που μοιραζόμαστε την ίδια τρέλλα και αγάπη για το scrapbooking. Είμαι σίγουρη ότι θα περάσουμε τέλεια, φανταστικά, καταπληκτικά! Θα φτιάξουμε υπέροχα πράγματα, θα δούμε παλιούς γνώριμους και φίλους, θα γνωρίσουμε καινούργια πρόσωπα, θα μοιραστούμε εμπειρίες, χρώματα, ιδέες και θα βγάλουμε πολλές πολλές φωτογραφίες!

Ανυπομονώ να ξημερώσει η αυριανή μέρα, να πάρω τα πραγματάκια μου που περιμένουν στο βαλιτσάκι τους και τη φωτογραφική μηχανή φορτισμένη και να έρθω να περάσουμε ένα υπέροχο Σάββατο!!!

Θα σας δω όλες εκεί, πρώτα ο Θεός!

Καλό ταξίδι κορίτσια!

Siblings...

Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Έλειψα από κοντά σας για λίγο... Το πήρατε χαμπάρι;
Έχω ένα μικρό, ευελπιστώ, προβληματάκι υγείας που με ταλαιπωρεί εδώ και λίγο καιρό...
Νομίζω πως αρκετά το αγνόησα και πως ήρθε ο καιρός να επισκεφτώ το γιατρό μου.

Ας αφήσουμε στην άκρη όμως τα προβλήματα, και ας δούμε πως μέσα από τη δημιουργία μπορούμε να απασχολήσουμε ευχάριστα τις ελεύθερες ώρες μας και κυρίως το μυαλό μας!
Προχτές το βράδυ, αποφάσισα να ασχοληθώ λιγάκι με την πρόκληση του Memories Trend, που είχε να κάνει με ράψιμο... ράψιμο στο χαρτί είτε με το χέρι, είτε με ραπτομηχανή! Και επειδή δεν διαθέτω τη δεύτερη, έφτιαξα κάτι με τα χεράκια μου... βρήκα τις DMC κλωστές που κοιμόντουσαν ξεχασμένες σε ένα κουτάκι -από τότε που ήμουν μικρή και κένταγα- και σας παρουσιάζω το αποτέλεσμα.

Στη φωτογραφία είμαι εγώ μαζί με τον αγαπημένο και μονάκριβο αδερφούλη μου αγκαλιά. Χρησιμοποίησα χαρτιά από την αγαπημένη Basic Grey, λουλουδάκια prima και bazzill και πρόσθεσα λίγη λάμψη με τα say it in crystals, προσπαθώντας να αναδείξω την... ατμόσφαιρα μεταξύ μας! Τι λέτε, τα κατάφερα;

Χρόνια μου Πολλά!

Σήμερα γιορτάζω και σας κερνάω γλυκάκι από τα χεράκια μου.
Όσοι με γνωρίζετε, ξέρετε ότι δεν έχω ιδιαίτερη αγάπη στη σοκολάτα και ότι μου αρέσουν περισσότερο τα άσπρα γλυκάκια.
Η σπεσιαλιτέ μου, κατά τον αδερφό μου, είναι το μιλφέιγ (Millefeuilles), έτσι σήμερα το ξημέρωμα, κατά τις 5, είπα να φτιάξω ένα!
Για κοπιάστε...

Χρειαζόμαστε και ένα βιτάμ, αλλά ξέχασα να το φωτογραφίσω ...

Και επειδή φαντάζομαι ότι πιθανόν να θέλετε τη συνταγή...

Υλικά

2 πακέτα σφολιατίνια

1 βιτάμ

1 κούπα ζαχαρη

1 αυγό (αρνούμαι να το γράψω με β... εγώ έτσι το έμαθα στο σχολείο ;-))

4 κούπες γάλα

4 κουταλιές της σούπας άνθος αραβοσίτου βανίλια

1 φακελάκι σαντιγύ

Σε μια κατσαρολίτσα βάζουμε το γάλα και το άνθος αραβοσίτου βανίλια και ανακατεύουμε συνεχώς για να μην μας κολλήσει/σβολιάσει, μέχρι να πήξει. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το βιτάμ το αυγό και τη ζάχαρη τα οποία προηγουμένως έχουμε χτυπήσει στο μίξερ ελαφρά. Ανακατεύουμε πολύ καλά όλα τα υλικά μέχρι να ομογενοποιηθούν.

Στρώνουμε στο μπώλ μας τα σφολιατίνια και περιχύνουμε με την κρέμα, στρώνουμε και τα υπόλοιπα σφολιατίνια από πάνω, αφού πρώτα τα έχουμε κόψει κατά μήκος με ένα μαχαιράκι.

Στη συνέχεια χτυπάμε τη σαντιγύ με το γάλα και σκεπάζουμε τα σφολιατίνια μας για να μην κρυώσουν.

Τρίβουμε τα σφολιατίνια που μας περίσσεψαν και πασπαλίζουμε το γλυκάκι μας!

Βάζουμε στο ψυγείο και μετά από μερικές ώρες, απολαμβάνουμε!

Κάποτε... ...

Κάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.

Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.

Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω msn και mail.

Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάηδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.

Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.

Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με sms.

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ...3000 κυβικών.

Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.

Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και... ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...

Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει το navigator.

Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.

Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.

Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.

Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...

Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μα^%κία.

Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.

Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, σήμερα μας ξεκουφαίνει η...Μπεζαντάκου.Όπως επίσης κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.

Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.

Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον αγαπημένο μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.

Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει»...

Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.

Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.

Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια.

Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος. Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.

Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.

Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.

Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα....

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

Σίγουρα όποιος το έγραψε είναι κάπου εκεί εξώ -αν και δεν τον ξέρω- του βγάζω το καπέλο!!!

Ας αναλογιστούμε όλοι ότι αν όχι όλα, ....κάποια από αυτά είναι στο χέρι μας να τα αλλάξουμε!

Καλημέρα!

Μερικές από τις δημιουργίες...

που έφτιαξα στα Τρίκαλα, μαζί με την Αλεξάνδρα, η οποία διατηρεί ένα υπέροχο μαγαζί, το Χειροποίητον, όνομα και πράγμα!
Φτιάξαμε πολλά και διάφορα, από κεράκια και άλμπουμ, μέχρι και γούρια για την νέα χρονιά.
Η δημιουργία είναι πάντα διασκέδαση και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι άλλοτε όμορφα, άλλοτε έτσι κι έτσι, άλλοτε πολύ ιδιαίτερα μα πάντοτε φτιαγμένα με αγάπη.
Ιδού λοιπόν...

Χωριό μου, όμορφο χωριό...

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω χωριό...
Είμαι πολύ περήφανη όμως που έχω γεννηθεί στα όμορφα Τρίκαλα και νιώθω πως αυτό και μόνο είναι ξεχωριστό... Τα περισσότερα παιδιά της γενιάς μου γεννήθηκαν στην Αθήνα, εμένα πάλι η μητέρα μου είχε αντίθετη άποψη και επέλεξε να πάει να με γεννήσει εκεί που γεννήθηκε και εκείνη, εκεί που ένιωθε περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια, κοντά στους γονείς της και εκεί που έζησε 33 ολόκληρα χρόνια πριν έρθει στην πρωτεύουσα...
Χωριό λοιπόν δεν υπάρχει, αλλά η αγαπημένη μου θεία ξεχώρισε ένα χωριουδάκι στα Χάσια της Πίνδου, το Γερακάρι και έφτιαξε ένα μικρό σπιτάκι, που χωράει όλη την αγάπη και τη φροντίδα του κόσμου!
Η φύση εκεί είναι μοναδική, υπέροχη, διαφορετική, απίθανη σαν τη θειτσούλα μου!
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν θα σας πείσουν...

Ωραία θέα... πως να μην μαγειρέψεις το νοστιμότερο φαγάκι;

Εδώ η φύση έχει το δικό της τρόπο...

Επέστρεψα...

...όχι δριμύτερη, μα αρκετά ξεκούραστη και γεμάτη όμορφες αναμνήσεις και εικόνες!
Πέρασα πολύ όμορφα στα Τρίκαλα, δημιουργήσαμε πραγματάκια με την φίλη και δευτεροξαδέρφη Αλεξάνδρα, φωτογραφίες από τα οποία θα δείτε σύντομα.
Μετά σειρά είχε το καταπράσινο και ηλιόλουστο (τουλάχιστον τις μέρες που μας φιλοξένησε) νησί της Σάμου! Περάσαμε φανταστικά αν και θα ήθελα λίγο ακόμα! Το απαγορευτικό ίσχυσε μόνο στα πλοία και έτσι εγώ και ο σύζυγός μου πήραμε το δρόμο της επιστροφής με το αεροπλάνο, ενώ... τα πραγματάκια μου έμειναν στο φιλόξενο σπίτι της Ελευθερίας και της κρατάνε ωραία συντροφιά! Μου λείπουν λιγάκι, αλλά νομίζω ότι μπορώ να αντέξω μερικές μέρες ακόμα!
Γνώρισα τη Λένα, που είναι μια χαμογελαστή κούκλα και ανυπομονώ να την ξαναδω στο Crop που θα γίνει στο τέλος του μήνα!
Αχ, τα ταξίδια είναι ότι πιο υπέροχο μπορεί να σου συμβεί...
να ταξιδεύεις με τον έρωτα της ζωής σου για να δεις αγαπημένους φίλους, να δεις μέρη που δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχουν στην Ελλάδα και να βρεθείς πιο κοντά στη φύση, αλλά και στον εαυτό σου...
Με την επιστροφή μας ήρθε και το κρύο, και μαζί του και όλες οι δουλειές που πρέπει να γίνουν.... χαλιά που πρέπει να στρωθούν, ρούχα και ντουλάπες, γενική καθαριότητα και πάει λέγοντας. όμως δεν πειράζει, είναι υπέροχο να βιώνουμε όλες τις εποχές... μου έχει λείψει ο χειμώνας, αν και παιδί της άνοιξης!
Σας ετοιμάζω πολλές πολλές φωτογραφίες... και σας φιλώ όλους! Μου λείψατε! Και απ' ότι πρόλαβα να δω πάλι δημιουργήσατε φανταστικά πράγματα...