Καλημέρα! Με χάσατε, ε;;; Συμβαίνουν αυτά... Υπόσχομαι να είμαι πιο επιμελής με το blogoσπιτάκι μου από δω και μπρός, το οποίο σήμερα κλείνει 3 χρόνια ζωής! Σας χρωστάω λοιπόν δωράκι και γι' αυτό, αλλά γιατί μαζευτήκαμε και κάμποσοι αναγνώστες ;-)
Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για τις υπέροχες ευχές σας, τα τηλεφωνήματα, τα μηνύματα και την αγάπη σας για την ημέρα της ονομαστικής εορτής μου.
Σήμερα θα σας δείξω τη συμμετοχή μου για το Once Upon a Sketch και την υπέροχη πρόκλησή του να ενσωματώσουμε στο journaling κάποιους από τους λόγους που κάνουν μια γυναίκα να νιώθει... γυναίκα! Την καταδιασκέδασα αυτή την πρόκληση! Και πως αλλιώς θα γινόταν εξάλλου;
Χρησιμοποίησα αγαπημένα χαρτιά της K&Company και όλα μα όλα τα διακοσμητικούλια είναι φτιαγμένα από τα χεράκια μου, από το πιο μικρό λουλουδάκι ως το πιο μεγάλο! Θα παρατηρήσετε ότι τελευταία έχω πάθει ψύχωση με τον κόφτη κλαδιά... χιχιχι. Η φωτογραφία μου είναι πολύ παλιά, πίσω στο 2001, από ένα ταξίδι μου στην Τυνησία και συγκεκριμένα έξω από το μουσείο Bardo με τα υπέροχα ψηφιδωτά. Είναι από μια πολύ ιδιαίτερη περίοδο της ζωής μου, ξέγνοιαστη και ανέμελη (παρά το σκεπτικό μου ύφος!), σε αντίθεση με τα σημερινά δεδομένα... Όμως σε πείσμα των καιρών και κυρίως κάποιων ανθρώπων, εξακολουθώ να είμαι ευτυχισμένη και να ζω τη ζωή!
Φιλιά πολλά και να μην ξεχάσω να πω Χρόνια Πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν!
Και το journaling πάνω σε ένα tag, που αποκαλύπτεται μόλις τραβήξεις το λουλουδάκι ;-)